تأثیر یک روش فعال آموزشی بر میزان تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی لرستان

مقدمه: یکی از اصلی ترین و مهم ترین اهداف اولیه آموزش پرستاری توسعه تفکر انتقادی است. تفکر انتقادی جزء مکمل پرستاری شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیریک روش فعال آموزشی بر میزان تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش ها: این مطالعه مداخله ای از نوع نیمه تجربی است. که بر روی 60 نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری (در هر گروه 30 نفر) انجام شده است. در شروع مطالعه پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا توسط واحد ها تکمیل شد.گروه مداخله تحت آموزش با شیوه ای فعال بر پایه طرح سؤالات تفکر انتقادیبه مدت 9 جلسه در بالین قرار گرفت. پس از پایان آخرین جلسه آموزشی، پرسشنامه توسط آزمودنی ها مجدداً تکمیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل و تی زوج انجام شد. نتایج: دو گروه قبل از مطالعه تفاوت معناداری از نظر متغیرهای زمینه ای نداشتند. در آزمون تفکر انتقادی تفاوت معنادار آماری در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله دیده نشد، اما در گروه مداخله تفاوت معنادار آماری وجود داشت (001/0>p) و روش فعال آموزشی باعث ارتقای سطح تفکر انتقادی در گروه مداخله شد. این روش فعال آموزشی موجب تقویت تفکر انتقادی در دانشجویان شد و برنامه معمول آموزش بالینی در گروه کنترل نتوانست مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان را بهبود بخشد. نتیجه گیری: افزایش نمرات دانشجویان در نمره کل مهارت های تفکر انتقادی، مهارت های تجزیه و تحلیل و استدلال استقرایی بازتاب ارزشمندی از تأثیر روش فعال آموزشی بردانشجویان دارد.